Iedereen was er.

Vrienden en medewerkers van vroeger, de allernieuwste lichting en de bijna afgezwaaiden, ouders en docenten, de leden van het bestuur.

Er werden verhalen opgedist over hoe het begonnen was, wat er daarna gebeurde en hoe het er nu voorstond.

De leerlingen zongen een lustrumlied, ook al was er twijfel of ze allemaal hun tekst wel uit hun hoofd kenden.

Een optreden van de clown Maurizio, die geen woord Nederlands sprak, werd door iedereen begrepen.

Wij bedankten Dianne omdat ze negen jaar de school geleid had en waren blij dat zij nog als juf zou aanblijven.

En toen knalde een champagnefles open, er verschenen bitterballen en kroketten, poffertjes en wafels, er was kaas in vele kleuren, en na de champagne vloeide er heerlijk Belgisch bier.

Het was, kortom, feest op ’t Kofschip: de school vierde zijn 40-jarige bestaan.