Het beheer van de Nederlandse school in Rome is ondergebracht bij de vereniging ’t Kofschip, die officieel “Associazione di Promozione Sociale ETS ’t Kofschip” heet.
De vereniging wordt geleid door het bestuur en streeft de volgende doelstellingen na:
De activiteiten van de vereniging staan open voor alle leden. Gezinnen met kinderen op ‘t Kofschip en cursisten van het volwassenonderwijs zijn automatisch lid. Iedereen die de doelstellingen van de vereniging onderschrijft kan lid worden.
Als moeder van twee kinderen is Mies nauw bij de school betrokken. Zij wendt haar management-ervaring in de commerciële sector aan om ‘t Kofschip door woelige wateren te loodsen en zet zich met overgave in om doelgericht te werken aan verbinding om de school beter en sterker te maken.
Felix Marttin (met twee t’s!) wil graag dat zijn zoon met de familie in Nederland kan spreken en eventueel ook in Nederland kan doorstuderen. Met Felix staat ‘t Kofschip stevig in zijn schoenen, geen geringe bijdrage aan het reilen en zeilen van de school en de Nederlandse gemeenschap in Rome.
Met vier kinderen die buiten Nederland zijn moederstaal geleerd hebben, wil Maarten graag meehelpen met het verzorgen van Nederlands onderwijs in het buitenland. Hij gebruikt zijn schrijfervaring bij de voorlichting van ‘t Kofschip.
Colinda heeft twee kinderen op ‘t Kofschip en werkt bij een advocatenkantoor in Rome. Na jaren te hebben geholpen bij schoolevenementen, speelt ze nu als secretaris een centrale rol in de school. Colinda is tevens de drijvende kracht achter ParliamOlandese.
Wilma is tweedegraads leraar Nederlands voor het voortgezet onderwijs. Van 2011 tot 2018 gaf ze Nederlandse les op ‘t Kofschip en op internationale scholen in Rome met Nederlands in het vakkenpakket. Samen met haar man runt ze een B&B bij het meer van Bolsena.
Mijn naam is Jos van Lent. Ik ben 50 jaar, Nederlander en woon in Rome sinds een jaar of 15. Mijn echtgenote Laura is Italiaans en onze twee kinderen leren zaterdagochtend Nederlands op de Zwitserse school: Lise van 8 zit in groep 3 en Jan van 6 gaat naar de kleuterklas. Een toekomst in Nederland behoort zeker tot de mogelijkheden, maar vooralsnog is ons leven helemaal gericht op Italië. Sinds lange tijd geef ik les in Arabische literatuur aan de Universiteit van Urbino. Daarnaast werk ik voor een Amerikaanse Universiteit en ben met veel enthousiasme fietsgids, beide hier in Rome. Ik heb geen noemenswaardige bestuurservaring, maar eens, zo is mijn overtuiging, moet ieder van ons toch een keer verantwoordelijkheid nemen voor wat hij of zij belangrijk vindt. Dit keer is het mijn beurt en ik hoop met inzet, leergierigheid en normaal verstand wat te kunnen compenseren. Ik geloof in het nut van deze school en in het goede werk van onze leerkrachten en het belang is groot: onze kinderen.